ഭൂകമ്പങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ

ജപ്പാനിലേക്കുള്ള രണ്ടാമത്തെ യാത്രയായിരുന്നു അത്.ഇൻഡ്യൻ വിപണി കുത്തകയാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ജാപ്പനീസ് ഓട്ടോമൊബൈൽ ഭീമനോട് അങ്കം വെട്ടാനുള്ള കളരി അടവുകൾ പഠിക്കാനായിരുന്നു ആദ്യത്തെ യാത്ര.എന്നാൽ ഇത്തവണ അങ്ങനെ കാര്യമായ പരിപാടികളൊന്നും പ്ലാനിലില്ലായിരുന്നു. ചില മീറ്റിങ്ങുകളിൽ മുഖം കാണിക്കുക അത്ര മാത്രം.യഥാർത്ഥത്തിൽ പോകാനിരുന്ന സുഹൃത്ത് ഫുകുഷിമയിലെ ന്യൂക്ലിയർ റേഡിയേഷൻ പേടിച്ച് യാത്ര ഒഴിവാക്കി.ജർമ്മനിയിലെ മനോഹരമായ വേനൽക്കാലത്ത് ആരാണ്‌ റേഡിയേഷനടിക്കാൻ പോകുക എന്നാലോചിച്ച് തലപുകഞ്ഞിരുന്ന മാനേജറോട് “മേം ഹൂ നാ” എന്നു പറയാനുള്ള കാരണങ്ങൾ മൂന്നാണ്‌.

ഒന്ന്. ഫുകുഷിമയിൽ നിന്നുള്ള റേഡിയേഷന്റെ അളവ് ജർമ്മനിയിലേതിനെക്കാളും കേരളത്തിന്റെ തീരപ്രദേശങ്ങളെക്കാളും കുറവാണെന്നുള്ള നിസ റിപ്പോർട്ട് തന്ന ധൈര്യം.

രണ്ട്. ഏതായാലും ജോലി സംബന്ധമായി ആഴ്ചയിൽ അഞ്ചു ദിവസം വീട്ടിൽ (മ്യൂണിക്) നിന്നും മാറിനില്ക്കണം.അതു 200 KM അകലെയുള്ള സ്റ്റുട്ട്ഗാർട്ടാണെങ്കിലും 10,000 KM അകലെയുള്ള യോക്കോഹാമയാണെങ്കിലും വലിയ വ്യത്യാസമില്ലല്ലോ എന്ന സിംപിൾ ലോജിക്.

മൂന്ന്.ഷാങ്ങ്ഹായ് എന്ന പ്രലോഭനം. ചൈന കാണാത്തവൻ ലോകം കണ്ടിട്ടില്ല എന്നാണ്‌ post cold war സമയത്തെ പൊതുവേയുള്ള ജനസംസാരം. എന്നാൽ പിന്നെ ജപ്പാനിലേക്കുള്ള വഴി ഒരു പകൽ ഷാങ്ങ്ഹായിലിറങ്ങി ചുറ്റിക്കറങ്ങിക്കളയാം എന്ന (ഗൂഢ)ഉദ്ദേശം.

അങ്ങെനെ വിസയും അപേക്ഷിച്ചു ചൈനയിൽ കാണാണുള്ള സ്ഥലങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റും ഉണ്ടാക്കി ഹാപ്പി ആയി ഇരിക്കുമ്പോളാണ്‌ ഫുകുഡ സാന്റെ (ജപ്പാനിലെ സഹപ്രവർത്തകൻ) ഇമെയിൽ ഇടിവാളു പോലെ വന്നു വീഴുന്നത്. ഭുകമ്പത്തിനു ശേഷമുള്ള വൈദ്യുതി പ്രതിസന്ധി കാരണം ജപ്പാനിലെ ഓട്ടോമൊബൈൽ കമ്പനികൾക്ക് ശനിയും ഞായറും പ്രവർത്തിദിവസമാണെന്ന്. വ്യാഴവും വെള്ളിയും അവധിയും . അതനുസരിച്ചു യാത്ര പ്ലാൻ ചെയ്യണമെന്ന്. ഒരു വീക്കെന്റ് കുളമായിക്കിട്ടി. കണക്ഷൻ ഫ്ലൈറ്റ് നോക്കിയപ്പോൾ വ്യാഴാഴ്ച ഷാങ്ങ്ഹായ് വഴി ഫ്ലൈറ്റുകൾ ഒന്നുമില്ല.

അവസാനം നേരേ വാ നേരേ പോ എന്ന മട്ടിലുള്ള നിപ്പോൺ എയർലൈൻസിന്റെ മ്യൂണിക്ക്-ടോക്കിയോ-മ്യൂണിക്ക് ഡയറക്ട് ഫ്ളൈറ്റിൽ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തു.

ആകെ മൊത്തം എന്റെ ജപ്പാൻ യാത്ര കുട്ട്യാരു കൊല്ലത്തു പോയപോലെ ആയി. (കുട്ട്യാർക്ക് കൊല്ലത്ത് എന്താ പറ്റിയതെന്നെനിക്കറിയില്ല. അമ്മ എപ്പോഴും പറയുന്ന ഒരു പ്രയോഗം എടുത്തടിച്ചെന്നേ ഉള്ളൂ.)

അങ്ങെനെ വ്യാഴാഴ്ച രാത്രി മ്യൂണിക്കിലെ ഫ്രാൻസ് ജോസഫ് സ്ട്രൗസ് വിമാനത്താവളത്തിൽ നിന്ന് ടോക്യോയിലെ നരീറ്റ വിമാനത്താവളത്തിലോട്ട് ഞാൻ പറന്നുയർന്നു. വിമാനത്തിൽ മുഴുവൻ ജപ്പാൻകാർ. റേഡിയേഷൻ പേടിച്ച് വേറെ ആരും അങ്ങോട്ടു പോകുന്നില്ല എന്നു തോന്നുന്നു. ആകെ കറുമ്പനായി ഞാൻ മാത്രം. എന്നെ കണ്ടപാടെ എയർഹോസ്റ്റസ് ഓടി വന്ന് എനിക്ക് ഇൻഡ്യൻ സ്പെഷ്യൽ വെജിറ്റേറിയൻ ഭക്ഷണം വേണോ എന്നു ചോദിച്ചു.അമ്പിളി ഉണ്ടാക്കിത്തന്ന ചോറും സമ്പാറും തോരനും കുഴച്ചടിച്ചിട്ടാണ്‌ ഞാൻ എയർപോർട്ടിലേക്ക് വന്നിരിക്കുന്നത്.വ്യത്യസ്ത ഭക്ഷണം വല്ലതും കഴിക്കാണാണ്‌ യാത്ര പോകുന്നതു തന്നെ. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഇൻഡ്യനും വെസ്റ്റേണും ഒന്നും വേണ്ടെന്നും സാധാരണ ജപ്പാൻകാർ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം മാത്രം മതിയെന്നും പറഞ്ഞു.കണ്ടപ്പോളേ വന്നു ചോദിക്കാൻ കാണിച്ച ഔചിത്യത്തിനു പഠിച്ചു വച്ച ജാപ്പനീസിൽ നന്ദിയും പറഞ്ഞു.

അരിഗാത്തോ ഗൊസായ് മാസ് !

എന്റെ അടുത്ത സീറ്റിൽ ചെവിയിൽ ഇയർഫോണും കുത്തി ചരിഞ്ഞുകിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന ജപ്പാൻകാരി അതു കേട്ടതോടെ കറന്റടിച്ച പോലെ ചാടി എണീട്ടിട്ടൊരു ചോദ്യം ..Do you speak Japanese ?

എനിക്കറിയാവുന്ന ജാപ്പനീസ് മുഴുവൻ ഞാൻ അല്പം മുമ്പ് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞുവെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ അടുത്ത ചോദ്യം ജപ്പാനിലോട്ടു വരാൻ പേടി ഇല്ലേ എന്ന്.

നേരത്തെ പറഞ്ഞ നിസയുടെയും ജർമ്മനിയിലെ റേഡിയേഷന്റെയും കഥകൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തു ഉദയസൂര്യന്റെ പ്രകാശം.

ജർമ്മൻകാർ വെറും പേടിത്തൊണ്ടന്മാരാണെന്നും അവർ കാര്യങ്ങളെ ശരിക്കു വിലയിരുത്താറില്ലെന്നുമൊക്കെ കുറ്റം പറഞ്ഞ് കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു.

ചോറുതരുന്നവരെ തെറി പറയുക എന്നത് തനിമലയാളി എന്ന നിലയിൽ എനിക്ക് എറ്റവും സന്തോഷമുള്ള കാര്യമായിരുന്നെങ്കിലും തൽകാലം അതിനു പറ്റിയ ഒരു അവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഞാൻ. കാരണം ജപ്പാനിലെത്തിയാലുണ്ടാകുന്ന ഒരു അത്യാഹിതത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ നല്ല ബോധവാനായിരുന്നു. ജർമ്മനിയെക്കാൾ 7 മണിക്കൂർ മുന്നോട്ടാണ്‌ ജപ്പാനിലെ സമയം. ഞാൻ എത്തുന്നതു വെള്ളിയാഴ്ച വൈകിട്ടാണ്‌ . എനിക്ക് വച്ചിരിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ മീറ്റിങ്ങ് ശനിയാഴ്ച രാവിലെ 9 മണിക്കും. അതായത് ജർമനിയിലെ സമയം രാത്രി 2 മണി, കാലിനിടയിൽ കൈകൾ തിരുകി സുഖമായി കിടന്നുറങ്ങേണ്ട  സമയം .പട്ടാപ്പകൽ പോലും സ്വബോധമില്ലാതെ പറയുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ എന്ന പഴി എനിക്കു പണ്ടേ ഉണ്ട്. പിന്നെ പാതിരാത്രിയിലെക്കാര്യം പറയുകയും വേണ്ടല്ലോ ? പണ്ടൊരിക്കൽ ഉച്ചയുറക്കത്തിൽ വിളിച്ചുണർത്തിയ അനിയത്തിയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചത് “പേരാമ്പ്രയിലെ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ വന്നോ ” എന്നാണത്രേ. കേരളത്തിൽ പേരാമ്പ്ര എന്നൊരു സ്ഥലമുണ്ടെന്നും അവിടെ ഒരു സ്കൂളുണ്ടെന്നും പിന്നീട് ടെലഫോൺ ഡയറക്ടറി പരതിയാണ്‌ മനസ്സിലാക്കിയത്.പിന്നെങ്ങനെ ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചുവെന്നത് ബർമുഡാ ട്രയാൻഗിൾ പോലെ ഇന്നും പിടികിട്ടാത്ത രഹസ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു. ജപ്പാനിലെ മീറ്റിങ്ങിനിടയിൽ ഉറക്കപ്പിച്ചിൽ ബോധോദയമുണ്ടായി അതുപോലെ വല്ലതും വിളിച്ചു പറഞ്ഞാലോ ? മോഹൻലാൽ ഏതോ സിനിമയിൽ പറഞ്ഞ പോലെ വെറുതെ എന്തിനാണ്‌ ബുദ്ധഭഗവാനോടൊക്കെ നമുക്കൊരു കോമ്പറ്റീഷൻ ?

അതുകൊണ്ട് സമയം മിനക്കെടുത്താതെ കിടന്നുറങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു. കിട്ടിയ ജാപ്പനീസ് ഭക്ഷണത്തിന്റെ കൂടെ രണ്ടു കുഞ്ഞു ബോട്ടിൽ വൈനും കൂടെ കുടിച്ചപ്പോൾ തേടിയ ഉറക്കം ഓട്ടോ പിടിച്ചു വീട്ടിൽ വന്ന മാതിരി.

കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ നേരം പരപരാ വെളുത്തിരുന്നു. വിമാനം പറക്കുന്നത് വടക്കൻ സൈബീരിയക്കു മുകളിലൂടെയാണ്‌. അതായത് ആർട്ടിക് സർക്കിളിനും ഉത്തരധ്രുവത്തിനും ഇടക്ക്. ആകാശത്തിലൂടെയാണെങ്കിലും അതിലേ സഞ്ചരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ വളരെ സന്തോഷം തോന്നി.

നരീറ്റ എയർപോർട്ടിലെ ഇമിഗ്രേഷൻ കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നതിനെക്കാൾ വളരെ എളുപ്പമായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ വരുന്ന വിദേശികളുടെ എണ്ണം വളരെ കുറവായതിനാലാകാം. അവിടെനിന്ന് കണക്ഷൻ ബസ് പിടിച്ച് നരീറ്റയിൽ നിന്നും 120 km അകലെയുള്ള യോക്കോഹാമയിലെ 19 നിലകളുള്ള ഹോട്ടലിന്റെ 13 ആം നിലയിൽ രാത്രി 7.30 ഓടെ വന്നടിഞ്ഞു.

യോക്കോഹാമ നഗരം

ജെറ്റ്ലാഗ് കാരണം രാത്രി ശിവരാത്രിയായിരുന്നെങ്കിലും രാവിലെ ഹോട്ടലിൽ നിന്നും കഴിച്ച ഡബിൾ സ്ട്രോങ്ങ് എക്സ്പ്രെസ്സോയുടെയും ഓഫീസിലെ നെസ്കഫെ ബ്ലാക്കിന്റെയും ബലത്തിൽ ഒരു വിധത്തിൽ മീറ്റിങ്ങ് കഴിച്ചു കൂട്ടി. ഉച്ചക്കു കഴിക്കാൻ ഫുക്കുഡാ സാനോടൊപ്പം പുള്ളിക്കാരന്റെ മാനേജർ തമായ് സാനുമുണ്ടായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ യാത്ര ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചതിനും ശനിയും ഞായറും ഓഫീസിൽ വരുന്നതിനും തമായ് സാൻ നന്ദി പറഞ്ഞു.ഇതു സമയത്ത് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങോട്ട് പെട്ടി മുറുക്കുകയേ ഇല്ലായിരുന്നല്ലൊ എന്ന് മനസ്സിലോർത്തെങ്കിലും പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണ്‌.

No problem, This is the small little thing I can do to show my solidarity towards your magnificent country in crisis.

കേട്ടപാടെ ഫുകൂഡ സാനും തമായ് സാനും കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചോപ്സ്റ്റിക്കുകൾ പ്ലേറ്റിലേക്കിട്ടിട്ട് തല മേശ വരെ കുനിച്ച് അരിഗാത്തോ ഗൊസായ്മാസ് പറഞ്ഞു. പലതവണ. അവരതെത്ര ആത്മാർത്ഥമായാണ്‌ പറഞ്ഞതെന്ന് കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ജപ്പാൻ എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും പ്രതിസന്ധിയിലായിരുന്നു.2011 മാർച്ച് 11ന്‌ ജപ്പാനിലുണ്ടായ ഭൂചലനം 1000 വർഷത്തിനിടെ ഉണ്ടായ ഏറ്റവും വലിയ ഒന്നായിരുന്നു. ഭൂകമ്പത്തിലും തുടർന്നുണ്ടായ സുനാമിയിലും ഉണ്ടായ ജീവഹാനിക്കും നാശനഷ്ടങ്ങൾക്കും പുറമേ ആണ്‌ ഫുകുഷിമ ആണവവൈദ്യുതനിലയത്തിലെ 3 റിയാക്ടറുകൾ തകരാറിലാകുന്നത്.തുടർന്നുണ്ടായ ആണവവികിരണത്തെ അതിജീവിക്കാൻ ലക്ഷക്കണക്കിനാളുകളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിക്കേണ്ടിവന്നു.ആണവവികിരണം ജപ്പാന്റെ കയറ്റുമതിയെ പാടെ തകർത്തു. പച്ചക്കറികൾ മുതൽ സെമികണ്ടക്ടറുകൾ വരെ ജപ്പാനിൽ നിന്നും വരുന്ന എല്ലാ സാധനങ്ങൾക്കും ലോകരാജ്യങ്ങൾ വിലക്കേർപ്പെടുത്തി.ജപ്പാനിലോട്ടുള്ള യാത്രക്കാരുടെ വരവു നിലച്ചു.ഹോട്ടലുകൾ തുടങ്ങി എല്ലാ അനുബന്ധവ്യവസായങ്ങളും നഷ്ടത്തിലായി.

ഇതിനൊക്കെ പുറമേ ആണ്‌ കൂനിന്മേൽ കുരു എന്ന പോലെ ആഭ്യന്തര വൈദ്യുതിക്ഷാമം ജപ്പാനെ പിടികൂടുന്നത്. ഫുകുഷിമയിലെ റിയാക്ടറുകൾ അടച്ചിട്ടതോടെ വൈദ്യുതി ഉല്പാദനം കുറഞ്ഞു. പുറകേ വന്നെത്തിയ കടുത്ത വേനൽക്കാലം വൈദ്യുതിയുടെ ഉപയോഗം കുത്തനെ കൂട്ടുകയും ചെയ്തു.പ്രവർത്തി ദിവസങ്ങളിലെ പീക്ക് ലോഡ് കുറക്കാൻ ജപ്പാൻകാർ കണ്ട വഴിയാണ്‌ ചിലവ്യവസായങ്ങളുടെ ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രവൃത്തി ദിനങ്ങൾ ആഴ്ചയിലെ അവധി ദിവസങ്ങളിലേക്കു മാറ്റുക എന്നത്. അങ്ങനെ ഓട്ടോമൊബൈൽ വ്യവസായത്തിനു നറുക്കുവീണത് വ്യാഴവും വെള്ളിയുമാണ്‌.

വൈദ്യുതി പാഴാക്കാതിരിക്കാൻ ഒരോ ജപ്പാൻകാരനും കാണിക്കുന്ന വ്യഗ്രത എടുത്തു പറയെണ്ടതാണ്‌. ആറുനിലകളുള്ള ഓഫീസിൽ ആരും ലിഫ്റ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല. 35 ഡിഗ്രി ചൂടിലും 90% ശതമാനത്തിനു മുകളിൽ വരുന്ന ഹ്യുമിഡിറ്റിയിലും ഏസി അപൂർവ്വമായേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ. കുഞ്ഞു ചൈനീസ് വിശറികളും വീശിയാണ്‌ ഒരോരുത്തരും ഇരുന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്നത്.മീറ്റിങ്ങ് റൂമുകളിൽ പ്രൊജക്ടറുകൾ പ്രവർത്തിപ്പിക്കുൻനില്ല. പ്രസെന്റേഷനുകളെല്ലാം വൈറ്റ് ബോർഡിലും വിൻഡോസ് നെറ്റ്മീറ്റിങ്ങിലും. ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാൻ പോകുമ്പോൾ ലാപ്ടോപ് ചാർജ് ചെയ്തിടാൻ തമായ്സാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. വൈദ്യുതി ഉപയോഗം കൂടുതലുള്ള ഉച്ചതിരിഞ്ഞുള്ള സമയത്ത് അഡാപ്റ്റർ ഉപയോഗിക്കരുതത്രേ.ആ സമയത്ത് ലാപ്ടോപ് ബാറ്ററിയിൽ നിന്നും പ്രവർത്തിപ്പിക്കണം.ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത് പ്രത്യേക നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഒന്നും കൂടാതെയാണ്‌. ഓരോരുത്തരും സാഹചര്യങ്ങൾ കണ്ടറിഞ്ഞ്.

ഈ അർപ്പണബോധവും ഇച്ഛാശക്തിയുമാണ്‌ ഇതര രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ നിന്നും ജപ്പാനെ വേർതിരിച്ചു നിർത്തുന്നത്. ഭൂകമ്പവും സുനാമിയും അഗ്നിപർവ്വതസ്ഫോടനവും അണുബോംബാക്രമണവും ഉൾപ്പെടെ പ്രകൃത്യാലുള്ളതും മനുഷ്യസൃഷ്ടവുമായ എല്ലാ ദുരന്തങ്ങളും എറ്റുവാങ്ങിയ രാജ്യമാണ്‌ ജപ്പാൻ.ഓരോ ദുരന്തങ്ങളിൽ തകർന്നടിയുമ്പോളും ചിതയിൽ നിന്നുയർന്നു വരുന്ന ഫീനിക്സ് പക്ഷിയെപ്പോലെ കൂടുതൽ ഉയരത്തിലെത്താൻ ജപ്പാനെ സഹായിക്കുന്നത് കർമ്മധീരരായ ജനതയുടെ മികവ് മാത്രമാണ്‌.

റിച്റ്റർ സ്കൈലിൽ 9 രേഖപ്പെടുത്തിയ അതി ഭീകരമായ ഭൂകമ്പത്തെ ജപ്പാൻ എങ്ങനെ നേരിട്ടു എന്നത് ലോകരാജ്യങ്ങൾക്കൊക്കെ മാതൃകയാണ്‌. ഭൂകമ്പത്തിൽ ആടിയുലഞ്ഞ കെട്ടിടങ്ങൾ ഒന്നുപോലും തകർന്നു വീണില്ല.ജാപ്പനീസ് എഞ്ചിനീയറിങ്ങിന്റെ മികവ്. ദുരന്തത്തെ സെൻസേഷനലൈസ് ചെയ്യാതെ വസ്തുതകൾ മാത്രം പറഞ്ഞ് പത്ര മാധ്യമങ്ങൾ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്തു.ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ വിതരണം ചെയ്യുന്ന ദുരിതാശ്വാസകേന്ദ്രങ്ങളിൽ ആർത്തലക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടമില്ലായിരുന്നു. അച്ചടക്കമുള്ള ക്യു മാത്രം.ക്ഷാമം പേടിച്ച് ആളുകൾ കണ്ടതെല്ലാം വാങ്ങിക്കൂട്ടിയില്ല.അതുകൊണ്ട് എല്ലാവർക്കും ആവശ്യത്തിനുള്ളതു കിട്ടി.ഒരു സൂപ്പർമാർക്കറ്റിൽ വൈദ്യുതി നിലച്ചപ്പോൾ എടുത്ത സാധനങ്ങളുമായി വീട്ടിലേക്കു പോകാൻ ഷോപ്പുടമ നിർദ്ദേശം നല്കി.അവരെല്ലാം അടുത്ത ദിവസം കൃത്യമായി പണം കൊണ്ടു നൽകി.അത്യാഹിതത്തിൽ എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്ന് ജപ്പാനിലെ ആബാലവൃദ്ധം ജനങ്ങൾ പഠിച്ചു വച്ചിരുന്നു .അവരത് കൃത്യമായി ചെയ്തു.

ആണവവികിരണത്തെതുടർന്ന് ലോകരാജ്യങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെടുത്തിയത് ദേശാഭിമാനികളായ ജപ്പാൻകാർക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലുമപ്പുറമായിരുന്നു.ഇന്ത്യക്കാരുൾപ്പെടെയുള്ള മിക്ക വിദേശികളും രാജ്യം വിട്ടു. ദുരന്തകാലത്ത് വാക്കുകൾകൊണ്ടും പ്രവൃത്തികൊണ്ടും തങ്ങളോട് ഐക്യദാർഢ്യം പ്രകടിപ്പിച്ച എല്ലവരോടും ജപ്പാൻകാർ ഹൃദയം തുറന്ന നന്ദി കാണിച്ചു.അതിന്റെ സ്വാഭാവികപ്രകടനമായിരുന്നു തമായ്സാന്റെയും ഫുക്കുഡസാന്റെയും പ്രതികരണം.

ഞായറാഴ്ച തമായ് സാൻ ഒരു ജാപ്പനീസ് റെസ്റ്റോറന്റിൽ ഡിന്നറിനു ക്ഷണിച്ചു.എന്നെയും ഫുക്കുഡാസാനെയും കൂടാതെ അവരുടെ ടീമിലെ കന്യോറ സാനും എന്നെക്കാൾ ഒരാഴ്ച മുൻപ് ജർമ്മനിയിൽ നിന്നെത്തിയ സ്റ്റെഫാനുമുണ്ടായിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ.ജപ്പാന്റെ തനതായ പാനീയമായ സാക്കെയിലാണ്‌ തുടങ്ങിയത്. അരി വാറ്റിയെടുക്കുന്ന ഒരു തരം ചാരായമാണ്‌ സാക്കെ.കൂട്ടത്തിൽ ജാപ്പനീസ് ബിയറായ കിരിനും പ്ലമിൽ നിന്നുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു തരം വൈനും.തിന്നാനുള്ളവയിൽ ഭൂരിഭാഗം ഒക്റ്റോപസും സ്ക്വിഡും ഉൾപ്പടെ പലതരം കടൽജീവികൾ.പ്ലേറ്റിലിരിക്കുന്ന വിചിത്രമായ സാധങ്ങൾ കണ്ട് സ്റ്റെഫാൻ ഒന്നു ഞെട്ടി. ഞാൻ അല്പം പോലും മടിക്കാതെ ആക്രമണം ആരംഭിച്ചു. അധികം വൈകാതെ സ്റ്റെഫാനും കൈ വച്ചു തുടങ്ങി. ഇൻഡ്യക്കാരനു തിന്നാമെങ്കിൽ ജർമ്മൻകാരനുമാകാം എന്ന് പറഞ്ഞ്.

തമായ് സാനും സ്റ്റെഫാനും

ഭക്ഷണത്തിനിടെ ആണ്‌ കന്യോറ സാൻ തന്റെ കല്യാണത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത്.കല്യാണം അടുത്തമാസമാണ്‌ . കമ്പനിയിൽ കൂടെ ജോയിൻ ചെയ്ത ഒരു ജപ്പാൻകാരനെയാണ്‌ കെട്ടുന്നത്. ജാപ്പനീസ് പരമ്പരാഗത വേഷമായ കിമോണ അണിഞ്ഞാണോ കല്യാണത്തിനു പോകുന്നതെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ക്രിസ്ത്യനാണെന്ന് പറഞ്ഞു.വെള്ളവസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ് പള്ളിയിൽ വച്ചാണ്‌ കല്യാണം.ജപ്പാനിലെ മതങ്ങളെക്കുറിച്ചന്വേഷിച്ചപ്പോൾ തമയ് സാൻ മെനു കാർഡ് എടുത്തു. I am answering your question എന്ന മുഖവുരയോടെ .മെനു കാർഡിലെ ഓരോ ഐറ്റവും തൊട്ടു കാണിച്ചു പറഞ്ഞു..

പിസ - ഇറ്റാലിയൻ...ബർഗ്ഗർ-അമേരിക്കൻ...നൂഡിൽസ്-ചൈനീസ്...

ഞങ്ങൾക്കു എല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്‌..അതു പോലെയാണ്‌ ഞങ്ങൾക്ക് മതങ്ങളും. എല്ലാ മതങ്ങളും ഒരു പോലെ.ഞങ്ങളുടെ ജനനാനന്തര കർമ്മങ്ങൾ ഷിന്റോ ദേവാലയമായ ഷ്രൈനിൽ വച്ച് വിവാഹം പള്ളിയിൽ വച്ച്, മരിച്ചാൽ അടക്കുന്നത് ബുദ്ധവിഹാരങ്ങളിലും. തമായ് സാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ അപ്പോൾ എനിക്കു മനസ്സിലായില്ല. തിരിച്ചു വന്ന് വിശദമായ ഒരു വായന വേണ്ടി വന്നു കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ.

ഇൻഡ്യയിലെ മതങ്ങളെപ്പറ്റിയും ജർമ്മനിയിലെ നിയമങ്ങളെപ്പറ്റിയുമൊക്കെ സംസാരിച്ചിരുന്ന് അവസാനം ഒയാസ്മിനാസായ് (ശുഭരാത്രി) ചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞപ്പോൾ രാത്രി 12 മണി കഴിഞ്ഞ്ഇരുന്നു.

ആദ്യത്തെ “ഭൂകമ്പാനുഭവം” തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ 4.00 മണിക്കായിരുന്നു. ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നെങ്കിലും കാര്യമെന്താണെന്ന് മനസ്സിലായില്ല.ഓഫീസിലെത്തിയപ്പോൾ ഫുകുഡാസാനാണ്‌ പറഞ്ഞത് രാവിലെ ഭൂകമ്പമായിരുന്നെന്ന്.റിച്റ്റർ സ്കെയിലിൽ 6.2 അടയാളപ്പെടുത്തിയ ഭൂകമ്പം. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ലാത്തൂരിൽ കനത്ത നാശനഷ്ടം വിതച്ച ഭൂകമ്പം 6.4 ആയിരുന്നു.അതേ ഹോട്ടലിൽ താമസിച്ചിരുന്ന സ്റ്റെഫാൻ അന്നു രാത്രി പിന്നെ ഉറങ്ങിയില്ലത്രെ. അടുത്ത ഭൂകമ്പമുണ്ടായാൽ പെട്ടെന്ന് മേശക്കടിയിൽ കയറി ഒളിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം ഓഫീസിൽ വന്നപ്പോൾ എനിക്കുവേണ്ടി ഒരു പ്രത്യേക സാധനം കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് തമായ് സാൻ പറഞ്ഞു. പുളിപ്പിച്ച സോയാബീനുകൾ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ നത്തോ . വന്നപ്പോൾ തന്നെ ഇതു ഹോട്ടലിൽ നിന്നും കഴിച്ചു നോക്കിയതാണെന്നും അതിന്റെ ഒട്ടുന്ന നാരുകൾ മുഖത്തു പറ്റിപ്പിടിച്ചത് തുടച്ചു കളയാൻ ഏറെ പണിപ്പെട്ടെന്നും പറഞ്ഞു ഞാനതു സ്നേഹപൂർവ്വം നിരസിച്ചു.പിന്നെ മടങ്ങുന്നതു വരെ ഞാൻ എന്തു കഴിക്കുമ്പോഴും അതിൽ നത്തോ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് തമായ്സാൻ പേടിപ്പിക്കുമായിരുന്നു.

യൂറോപ്പിലെ പല അതിവേഗ ട്രെയിനുകളിലും കയറാൻ അവസരമുണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ബുള്ളറ്റ് ട്രയിനുകളുടെ തലതൊട്ടപ്പനായ ഷിങ്കാൻസെനിൽ കയറാണമെന്നുള്ള ആഗ്രഹം സാധിക്കുന്നത് ജർമ്മനിയിലേക്കുള്ള മടക്കയാത്രയിലാണ്‌.യൊക്കോഹാമയിൽ നിന്ന് ഷിനഗാവ വരെ ഷിങ്കാൻസെൻ യാത്ര. അവിടെ നിന്ന് നരീറ്റ എയർപോർട്ടിലേക്ക് നരിറ്റ എക്സ്പ്രെസ്സിലും.വേഗതയിൽ യൂറോപ്പിലെ ട്രെയിനുകൾ ഷിങ്കാൻസെനിനോട് കിടപിടിക്കുമെങ്കിലും അകത്തെ സൗകര്യങ്ങളിൽ ഷിങ്കാൻസെൻ തന്നെ മെച്ചം.

ഷിങ്കാൻസെൻ ഉൾവശം

പകുതിമനസ്സോടെയാണ്‌ ജപ്പാനിലേക്ക് വന്നതെങ്കിലും ഇവിടത്തെ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു ദിവസങ്ങൾ അതീവഹൃദ്യങ്ങളായിരുന്നു.ഇനി ഒരവസരം കിട്ടിയാൽ പൂർണ്ണമനസ്സോടെ കണ്ണുതുറന്ന് മനസ്സുതുറന്ന് ഞാൻ ഇവിടെ വീണ്ടും വരും. യോക്കോഹാമയിലെ അംബരചുംബികൾക്കിടയിലും ടോക്കിയോയിലെ തിരക്കേറിയ ജനപഥങ്ങളിലും അപരിഷ്കൃതനായ ഒരു ഗ്രാമീണന്റെ അങ്കലാപ്പോടെ ഞാൻ അലഞ്ഞു നടക്കും.നിശ്ചയദാർഢ്യത്തിനും കഠിനാദ്ധ്വാനത്തിനും അതിജീവിക്കാനാകാത്ത ഒരു ദുരന്തവുമില്ല എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം ഞാൻ കണ്ടറിയും.അർത്ഥശൂന്യമായി ഞാനുപയോഗിച്ച magnificent എന്ന വാക്കിനു എനിക്കു സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്നതിലുമപ്പുറം അർത്ഥങ്ങളുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിത്തന്ന ഒരു ജനതയെ തല കുമ്പിട്ട് വണങ്ങും. അതിനെന്നാണ്‌ അവസരം കിട്ടുന്നതെന്നറിയില്ല. അതു വരെ

വിട...സയനോര...

ഭൂകമ്പങ്ങളുടെയും സുനാമികളുടെയും നാടിനോടല്ല.ഏതു കാളരാത്രിക്കു ശേഷവും ഒരു പുത്തൻ പ്രഭാതമുണ്ടെന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന ഉദയസൂര്യന്റെ നാടിനോട്.ഉദയസൂര്യന്റെ മാത്രം നാടിനോട്.

Stay Strong Japan !

ജപ്പാനിലെ ആണവവികിരണം ചില വിശദാംശങ്ങൾ :

NISA :

èhttp://www.nisa.meti.go.jp/english/index.html

International Atomic Energy Agency 

èhttp://www.iaea.org/newscenter/news/tsunamiupdate01.html

Radiation measurements Fukushima (Text only in German)

èhttp://fukushima.grs.de/